info

Je hebt het minimaal aantal bereikt

Winkelwagen (0)

Er zijn nog geen producten in jouw winkelwagen geplaatst.

Geboorte ervaring Jet

Foto
 

In een tijdschrift las ik voor het eerst over de cursus hypnobirthing. Toen ik het artikel las, vond ik het zo interessant en sprak het me zo aan dat ik ben gaan zoeken waar het kon. Een pijnloze bevalling. Een geboorte voor ons kindje waarbij zij zo min mogelijk stress zou ervaren.  En iets waar je partner ook echt betrokken bij kon zijn! We hadden dit kindje samen gemaakt en zo konden we het ook echt samen krijgen.
 
Ik had eigenlijk al het volste vertrouwen in mijn lichaam. Ik was niet bang om te bevallen. Sterker nog: ik had er zo veel zin in! Dit kon ik gewoon! Mijn lichaam was erop gemaakt om een kindje te kunnen baren. Wij vrouwen hebben het privilege om dit te mogen en kunnen doen! Tijdens de cursus werd dit alleen maar beaamd en ik voelde me nog meer gesterkt in mijn gevoel. Mijn man ging iedere cursusbijeenkomst mee en deed netjes  mee met de oefeningen. We waren allebei verbaasd in de effecten van de oefeningen. Ja, wij konden in een diepere staat van concentratie komen en vertrouwden erop dat dit ons zou sterken tijdens de bevalling. Tijdens de cursus kregen we ook enorm veel informatie over de zwangerschap en de bevalling zelf. Dingen waar we zelf niet aan gedacht hadden kwamen ter tafel en deze konden we mooi gebruiken om de belangrijkste dag in ons leven, die van de geboorte van ons eerste kindje, in goede banen te leiden. Denk maar eens aan het geboorteplan. Er stonden zoveel dingen in waar we zelf niet eens aan gedacht hadden! Bijvoorbeeld het laten uitkloppen van de navelstreng voordat deze werd doorgeknipt. Het plan wat in de klapper stond hebben we ook gebruikt met een enkele kleine aanpassing. Onze verloskundigen stonden open voor ons plan en zouden ons hierin ondersteunen.
Het was een leerzame cursus waarbij we ook een en ander kunnen gebruiken in ons dagelijks leven. Zo kan ik me bij stressvolle momenten gemakkelijker ontspannen.
Esther, de cursusleidster sneed onderwerpen aan waar we zelf niet bij stil stonden, en kwam met vele goede tips. Erg prettig!
 
Tijdens mijn zwangerschap voelde ik me super! Ik kon de hele wereld aan. Wat was ik graag in verwachting. Ik straalde volop. Ik had bijna geen kwaaltjes. Alleen het slapen werd op het laatst wat moeilijk. Bijna elke nacht zag ik de minuten voorbij kruipen. Maar ik wist waar ik het voor deed. En het was vast een voorbereiding op de slapeloze nachten wanneer ons kindje geboren werd.
 
N.a.v. de cursus hadden we een plan gemaakt wat sterk overeen kwam met het voorbeeld van Hypnobirthing. Dit heb ik besproken met de verloskundigen en zij stonden hier erg open voor.
In principe gingen ze overal mee akkoord, behalve met mijn vraag om geen spuit te geven om de placenta sneller geboren te laten worden. Dit i.v.m. gevaar voor bloedingen. In overleg besloten dat zij na de geboorte zouden beslissen of er een spuit gezet zou worden. Hoogstwaarschijnlijk zou dit wel gebeuren. Hier had ik geen moeite mee, aangezien ik de beweegredenen begreep. Voor de verloskundigen zou het een bijzondere bevalling worden. Zij hadden nog nooit een hypnobirthing meegemaakt. Ik vroeg me wel eens af of ik wel aan alle “verwachtingen” kon voldoen en heb dat op een gegeven moment ook aangegeven. Ik nam me voor dat mijn insteek was om de kennis houding en vaardigheden uit de cursus toe te passen, maar als mijn lichaam anders zou aangeven, dat ik dat zou volgen. Eigenlijk is dit natuurlijk ook wat de cursus aangeeft; je lichaam is erop gebouwd en zal je vertellen wat je moet doen.
Ons kindje bleef lekker lang zitten, want ze zouden me met 41 weken en 4 dagen gaan inleiden. Omdat ik dat niet wilde heb ik me te pletter gegeten aan ananaskernen, kilometers ver gewandeld, trappen gelopen, pittig gegeten en gemasseerd tot ik er bij neer viel. Ook ben ik naar een voetreflextherapeute geweest. Dit had effect, maar helaas zakten die weeën weer weg. Ik maakte meteen een nieuwe afspraak voor de dag voor de inleiding.
Op die dag ging het ook echt gebeuren.
 
Op de dag dat onze Jet ter wereld zou komen werd ik om 02:00 uur wakker. Niets bijzonders tijdens de laatste 2 maanden hoor. Zo ging dat bijna elke nacht. Alleen voelde ik om 03:07 uur een wee. Ik ben meteen gaan timen. Ze kwamen al meteen met een regelmaat: steeds 11 minuten. Ik ben toen beneden gaan zitten, want als dit het niet was, zou mijn man misschien wakker van me worden,  terwijl hij moest werken. Om 6:00 uur ben ik maar eens terug naar bed gegaan, want dit was het wel had ik inmiddels besloten. Om 06:45 ging de wekker, mijn man moest gaan werken. Ik vertelde hem dat het ging beginnen en dat hij maar gewoon moest gaan werken,want je wist niet hoe lang het nog zou duren. Ik zou hem wel bellen als hij moest komen. Rond 9 uur belde ik de verloskundige met het nieuws dat het wel eens zou kunnen beginnen. Zij zouden om 14:00 uur komen kijken hoe het met me was. Ik had ook nog de afspraak met de voetreflextherapeute staan. Zij wilde ook wel aan huis komen om me het laatste zetje te geven. Dat werkte super!
Om 15:00 uur had ik 3 cm ontsluiting. Ik sprak af met de verloskundige dat we contact zouden hebben om 20:00 uur en dan zouden we bekijken hoe verder. Wanneer er eerder om de 2 of 3 minuten weeën waren, zouden we eerder bellen.
Om15:30 uur ben ik lekker in bad gaan liggen. Ik voelde me nog steeds ontspannen en had de weeën onder controle. Mijn man kwam af en toe kijken hoe het met me was. Ik kon het zelf erg goed aan! Om 16:30 uur had ik het gevoel dat de weeën wel erg snel achter elkaar kwamen, maar dat kon ook mijn gevoel zijn, dacht ik. Toen mijn man telde hoe snel de weeën kwamen was dat 1:42 m. Woops! Dan moesten we bellen toch?
Toen de verloskundige kwam, had ik 8 cm ontsluiting en om19:15 uur volledige ontsluiting. Ik heb een half uur geprobeerd om niet actief te persen, maar om19:45 uur gaf ik dat op. Toen ben ik een beetje mee gaan persen. Dat vond ik wel prettig. Dat was ook wat mijn lichaam wilde. Tijdens de persweeën was ik voornamelijk in mezelf gekeerd. Ik was bezig met het onder controle houden van mijn weeën en het zoveel mogelijk volgen van mijn instinct. Toen de persweeën erg lang duurden en ik moe werd en het hoofdje steeds in de spiegel kon zien, maar ook steeds terug zag gaan, raakte ik wel wat gefrustreerd. Mijn bekkenbodemspieren waren erg strak en onze dochter kwam er niet doorheen. Het voelde als zinloos werken. Maar ik hield voor ogen dat ik snel mijn kindje in mijn armen zou hebben. Uiteindelijk was ik blij dat ik gecoacht werd bij het persen, ook al stond dat niet in het geboorteplan. Ook met de knip was ik erg blij aangezien mijn energie op raakte en ze niet door mijn geboortekanaal paste. Om 22:02 uur werd onze prachtige Jet geboren. Wat een prachtig moment. Dat vergeet je nooooit meer. Het is zoiets magisch! Alle cliches zijn waar. Niets kan daaraan tippen. Ik was op slag niet meer moe en ik was zo trots op mijn verrichte werk. Ik was op slag verliefd! Niets maakte meer iets uit…Alleen maar ons lieverdje. Ons lieverdje en ons gezinnetje. Wij drietjes… Waaw…
Toen Jet geboren was ging ze meteen op zoek naar de borst. Met een beetje hulp van de verloskundige dronk ze al heel snel! Zo snel zelfs dat de navelstreng nog vast zat.
Ik ben zo blij dat de verloskundigen mijn keuzes respecteerden. Ik had geen betere verloskundigen kunnen hebben.
 
Hoe ik terug kijk op het geboorteproces? Het ging anders dan hoe ik me dat voorstelde, maar ik ben heel erg tevreden over de manier van bevallen. Ik heb heel veel gehad aan de ademhalingstechnieken.
Voor de rest van de uitdrijvingsfase  omschrijf ik het gevoel als heeeeeel erg last hebben van diarree en het eruit willen hebben. Dat is geen lekker gevoel, maar ook geen pijn.
 
Wij hebben veel aan de cursus gehad. Ook al was het niet geheel volgens plan. Ik kijk met plezier terug op 29 maart 2012. Niet alleen op het moment van de geboorte, maar ook op het proces daar naartoe. Ik wilde er graag voor werken. En dat heb ik kunnen doen zoals ik dat wilde.